~ज्वाला ढकाल
म एक स्वास्थ्यकर्मी
दिनरात तिनै बिरामि हरुको स्वास्थ्य को लागि खटिरहन्छु
कहिले काहि एसो आखा झिमिक्क पार्ने मौका पाएँ भने पनि
अस्पतालको शैयामा जिबन र मृत्युको युद्ध मा
लडिरहेका
उनिहरुको रोदनले
मेरो एकान्तपनलाइ खल्बल्याइदिन्छ
आज मेरो मातृभुमिले एउटा
महाप्रलय खेपिरहेछ
मेरै राज्यका दाजुभाइ दिदिबहिनी बुवा आमा
अक्सिजनको अभावका कारण पनि
प्राण त्यागिरहेछन
अनि म लाचार भएर टुलुटुलु हेर्न बाध्य छु ।
कठै म मेरो राज्य
अनि यहाको स्वास्थ्य ब्यवस्था।।
कोहि अस्पतालमा शैय्या नपायर
त कोहि अस्पताल परिसर पुग्दै गर्दा
मृत्यु बरण गरिरहेका छन
उनिहरुले भन्न नसके पनि
उनका आवाजहरु मैले सुनेकिछु
म लाचार छु
उनिहरुको जिबन फर्काउन नसकी
तिनैका देहान्तमा
मुकदर्शक हुनुको
विकल्य रहेन
मलाइ माफ गरिदेउ
कठै म मेरो राज्य
अनि यहाको राज्य व्यवस्था।।
यो मैले कहिल्यैँ कल्पना पनि गरेकी थिइँन ।
तिमी लडदै छौ तर अथक प्रयास गर्दा गर्दैपनि
कहियै नफर्किने चीर निद्रामा
शान्त मुद्रामा
एक युगको जिबनलाई
बिदा गरेर बिलिन भयौ
कठै म मुकदर्शक हुनुको
बिकल्प रहेन
कठै म मेरो राज्य
अनि यहाको राज्य व्यवस्था।।
