मानवता खै ?

•  ज्वाला ढकाल

म एक स्वास्थ्यकर्मी

कोरोना बिरुद्ध रणभुमिमा

होमिदै गरेको एक सिपाहि

आफुलाई मृत्युको मुखैमा राखि

तिमीलाइ जिबन दिन

तिम्रा घाउमा मलम लगाउन

संसार मस्त निदाइरहदा

भोक प्यास निद्रा र

आफु स्वयंलाइ भुलाइ

सेवामा तल्लिन

मेरा भावनाहरुलाइ कुल्चिने

के साँच्चै तिमी आफुलाई

मानव ठान्छौ?

खै देश कुन दिशा तर्फ गैरहेछ

मानबमा मानवता हरायको जस्तो

नैतिकता मेटिएको जस्तो

नमिठो आभास भैरहेको छ

विश्वलाई शिथिल पार्नेगरि

कोरोनाले जुन वितन्डा मच्चाइरहेको छ

म त्यहि विषाणुसँग

तिमीलाई बचाउन

अग्रपङ्तिमा खटिरहेछु

मेरो सुरक्षा खै ?

मेरो मनोबल बढायको खै ?

म जस्को हितको निम्ति लडिरहेछु

उसले बुझेको खै ?

जो आफ्नै हितको निम्ति अग्रमोर्चामा लडिरहेछन्

उनै युद्धरत सिपाहिको हित बिपरित लाग्नेहरु

मेरा अथवा हामी स्वास्थ्यकर्मीहरुका बिरुद्ध लाग्नेहरू

के यिनिहरु जनद्रोहि होइनन् ?

यि जनद्रोहिहरु कारबाहिको लायक छैनन् ?

सिभिल सर्भिस हस्पिटलमा कार्यरत नर्सले कोभिड-१९ को महामारी र अग्रपङ्तिमा खटिएका स्वास्थ्यकर्मीहरुमाथि हुने गरेको र भइरहेको अप्रिय व्यवहारमाथि प्रहार गरि लेख्नुभएको समसामयिक र प्रतिकारात्मक कविता ।